Shopping cart
Your cart empty!
Terms of use dolor sit amet consectetur, adipisicing elit. Recusandae provident ullam aperiam quo ad non corrupti sit vel quam repellat ipsa quod sed, repellendus adipisci, ducimus ea modi odio assumenda.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Sequi, cum esse possimus officiis amet ea voluptatibus libero! Dolorum assumenda esse, deserunt ipsum ad iusto! Praesentium error nobis tenetur at, quis nostrum facere excepturi architecto totam.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Inventore, soluta alias eaque modi ipsum sint iusto fugiat vero velit rerum.
Sequi, cum esse possimus officiis amet ea voluptatibus libero! Dolorum assumenda esse, deserunt ipsum ad iusto! Praesentium error nobis tenetur at, quis nostrum facere excepturi architecto totam.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Inventore, soluta alias eaque modi ipsum sint iusto fugiat vero velit rerum.
Dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Sequi, cum esse possimus officiis amet ea voluptatibus libero! Dolorum assumenda esse, deserunt ipsum ad iusto! Praesentium error nobis tenetur at, quis nostrum facere excepturi architecto totam.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Inventore, soluta alias eaque modi ipsum sint iusto fugiat vero velit rerum.
Sit amet consectetur adipisicing elit. Sequi, cum esse possimus officiis amet ea voluptatibus libero! Dolorum assumenda esse, deserunt ipsum ad iusto! Praesentium error nobis tenetur at, quis nostrum facere excepturi architecto totam.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Inventore, soluta alias eaque modi ipsum sint iusto fugiat vero velit rerum.
Do you agree to our terms? Sign up
Les Kouchis d’Iran, infatigables marcheurs, nommaient la Terre « leur frère » et considéraient ceux qui n’arrivaient pas à donner et à pardonner comme des misérables. Ces éleveurs de grands troupeaux de moutons étaient les compagnons fidèles et humbles des saisons, des nuages et des plaines. Animés par la soif de vivre et de laisser vivre, ils n’abandonnaient presque aucun déchet et s’abstenaient de « fatiguer la Terre ». Sacralisant les arbres isolés, ils partageaient avec ceux qu’ils croisaient en chemin, même au plus haut de la saison sèche, la moitié de l’eau qu’ils emportaient. Ce texte vibrant et empreint de nostalgie, par l’un de ces derniers nomades, fait entendre la voix d’un peuple qui pratiquait religieusement la marche, la générosité et le courage. Un peuple qui chérissait ce seul campement de tous les êtres : la Terre.
Comments