«Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο» είναι η ανατριχιαστική εξιστόρηση της διαδικασίας μέσα από την οποία ένας χαμηλόβαθμος πράκτορας της KGB αναρριχήθηκε στην προεδρία της Ρωσίας.

Το 1999, η «Οικογένεια» που περιέβαλλε τον Μπορίς Γέλτσιν άρχισε να ψάχνει διάδοχο για τον ασθενούντα πρόεδρο, η δημοτικότητα του οποίου συνεχώς έφθινε. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, με ελάχιστη κυβερνητική και διοικητική εμπειρία πέρα από τη θητεία του ως αντιδημάρχου της Αγίας Πετρούπολης και ένα σύντομο διάστημα στη θέση του διευθυντή της μυστικής αστυνομίας, έμοιαζε ωστόσο η τέλεια λύση: ένα «απρόσωπο» πλάσμα που ο Γέλτσιν και οι στενοί του φίλοι πίστευαν πως μπορούσαν να διαμορφώσουν κατ’ εικόνα τους. Ξαφνικά το αγόρι που είχε μεγαλώσει στις σχολικές αυλές του μεταπολεμικού Λένινγκραντ παίζοντας ξύλο και κάνοντας όνειρα να κυβερνήσει τον κόσμο έγινε δημόσιο πρόσωπο και η δημοτικότητά του εκτοξεύτηκε στα ύψη. Η Ρωσία και μια ξελογιασμένη Δύση ήταν αποφασισμένες να βλέπουν τον προοδευτικό ηγέτη των ονείρων τους, ακόμα και όταν, με ανελέητη αποτελεσματικότητα, ο Πούτιν ξήλωνε τα μέσα ενημέρωσης της χώρας, αποσπούσε διά της βίας από την ανθούσα επιχειρηματική τάξη τον έλεγχο και τα πλούτη της και αποδεκάτιζε τους εύθραυστους μηχανισμούς της δημοκρατίας. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια, ουσιαστικά κάθε εμπόδιο για την αχαλίνωτη κυριαρχία του απομακρύνθηκε και κάθε αντίθετη φωνή φιμώθηκε, με τους πολιτικούς αντιπάλους και τους επικριτές να οδηγούνται στην εξορία ή στον τάφο.

Ως δημοσιογράφος που ζει στη Μόσχα, η Μάσα Γκέσεν βίωσε από πρώτο χέρι αυτή την ιστορία και για το βιβλίο της χρησιμοποίησε στοιχεία και πηγές που κανένας άλλος συγγραφέας δεν έχει αξιοποιήσει. Η εξιστόρηση του τρόπου με τον οποίο ένας «απρόσωπος» άνθρωπος ελίχτηκε για να φτάσει στην απόλυτη –και απόλυτα διεφθαρμένη– εξουσία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κλασικού μη λογοτεχνικού πεζογραφήματος.

Μια μοναδική βιογραφία, που κυκλοφορεί στα ελληνικά ταυτόχρονα με την πρωτότυπη αγγλική έκδοση.

«Καθαρό και γενναίο...»  James Meek, The Observer