Στη λευκή ερημιά των Ρωσικών παραμυθιών, η Φιο και η μητέρα της ζουν ολομόναχες στα δάση, με μόνη συντροφιά τους λύκους τους. Όταν ο Ρωσικό Στρατός τις απειλεί με δολοφονική εχθρότητα, η Φιο και οι λύκοι της δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να το σκάσουν. Στην πορεία τους προς την Αγία Πετρούπολη μια ομάδα παιδιών που συνεχώς μεγαλώνει ενώνεται μαζί τους.
Υπάρχει μια έξοχη, κινηματογραφική θα λέγαμε αίσθηση του τόπου στον άγριο χειμώνα και στα υπερπολυτελή παλάτια της Αγίας Πετρούπολης, και μερικές μαγικές χαρακτηριστικές σκηνές, με σημαντικότερη την είσοδο της Φιο στην πλατεία της Αγίας Πετρούπολης οδηγώντας ένα έλκηθρο που το σέρνουν λύκοι, φορώντας μια κατακόκκινη κάπα. Οι λύκοι – ο Μαύρος, η Λευκή και η Γκρίζα – δεν είναι αξιολάτρευτα ζωάκια που τους αρέσουν οι αγκαλιές, αλλά ημιάγρια, πανέξυπνα πλάσματα, γεμάτα ηλεκτρισμό, που δίνουν λόγο μόνο στη Φιο.
Ένα μυθιστόρημα μαγικό, μοναδικό και έξοχο.

«Η Katherine Rundell μπορεί να είναι περήφανη για πολλά πράγματα. Όχι μόνο επειδή έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία, μεταξύ των οποίων το Costa Children's Book Award, το Blue Peter Book, το Waterstone's Children' s Book, ούτε επειδή έχει κερδίσει τον θαυμασμό των κριτικών και των συναδέλφων της, ούτε επειδή τα βιβλία της μεταφράζονται και κυκλοφορούν σε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά σίγουρα για την αγάπη τόσο των νεαρών όσο και των ενήλικων αναγνωστών της.
Έχω μεταφράσει και τα τέσσερα βιβλία της που κυκλοφορούν στην Ελλάδα ―ναι, είμαι τυχερή― και θα ήθελα να σταθώ σε τρία κομβικά στοιχεία της μυθοπλασίας της: το μοναδικό της ύφος και τον τρόπο που χρησιμοποιεί τη γλώσσα, τους ήρωές της, που είναι παιδιά με τους φόβους, τη φαντασία, τα όνειρα και την τρέλα των παιδιών και, βέβαια, το setting, τον χώρο στο οποίο διαδραματίζονται οι ιστορίες της.»
Αργυρώ Πιπίνη, https://www.vivliopoleiopataki.gr/blog/post/20318/Gia-ta-muthistorhmata-ths-Katherine-Rundell/