Shopping cart
Your cart empty!
Terms of use dolor sit amet consectetur, adipisicing elit. Recusandae provident ullam aperiam quo ad non corrupti sit vel quam repellat ipsa quod sed, repellendus adipisci, ducimus ea modi odio assumenda.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Sequi, cum esse possimus officiis amet ea voluptatibus libero! Dolorum assumenda esse, deserunt ipsum ad iusto! Praesentium error nobis tenetur at, quis nostrum facere excepturi architecto totam.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Inventore, soluta alias eaque modi ipsum sint iusto fugiat vero velit rerum.
Sequi, cum esse possimus officiis amet ea voluptatibus libero! Dolorum assumenda esse, deserunt ipsum ad iusto! Praesentium error nobis tenetur at, quis nostrum facere excepturi architecto totam.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Inventore, soluta alias eaque modi ipsum sint iusto fugiat vero velit rerum.
Dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Sequi, cum esse possimus officiis amet ea voluptatibus libero! Dolorum assumenda esse, deserunt ipsum ad iusto! Praesentium error nobis tenetur at, quis nostrum facere excepturi architecto totam.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Inventore, soluta alias eaque modi ipsum sint iusto fugiat vero velit rerum.
Sit amet consectetur adipisicing elit. Sequi, cum esse possimus officiis amet ea voluptatibus libero! Dolorum assumenda esse, deserunt ipsum ad iusto! Praesentium error nobis tenetur at, quis nostrum facere excepturi architecto totam.
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Inventore, soluta alias eaque modi ipsum sint iusto fugiat vero velit rerum.
Do you agree to our terms? Sign up
In the year A.D. 8, Emperor Augustus sentenced the elegant, brilliant, and sophisticated Roman poet Ovid to exile—permanently, as it turned out—at Tomis, modern Constantza, on the Romanian coast of the Black Sea. The real reason for the emperor's action has never come to light, and all of Ovid's subsequent efforts to secure either a reprieve or, at the very least, a transfer to a less dangerous place of exile failed. Two millennia later, the agonized, witty, vivid, nostalgic, and often slyly malicious poems he wrote at Tomis remain as fresh as the day they were written, a testament for exiles everywhere, in all ages.
The two books of the Poems of Exile, the Lamentations (Tristia) and the Black Sea Letters (Epistulae ex Ponto), chronicle Ovid's impressions of Tomis—its appalling winters, bleak terrain, and sporadic raids by barbarous nomads—as well as his aching memories and ongoing appeals to his friends and his patient wife to intercede on his behalf. While pretending to have lost his old literary skills and even to be forgetting his Latin, in the Poems of Exile Ovid in fact displays all his virtuoso poetic talent, now concentrated on one objective: ending the exile. But his rhetorical message falls on obdurately deaf ears, and his appeals slowly lose hope. A superb literary artist to the end, Ovid offers an authentic, unforgettable panorama of the death-in-life he endured at Tomis.
Comments