Księgarz z Kabulu to hipnotyzujący portret dumnego człowieka, który przez trzy dekady i kolejne represyjne reżimy bohatersko stawiał czoła prześladowaniom, aby dostarczać książki mieszkańcom Kabulu.
Książka wzbudziła niezwykłe uznanie na całym świecie i stała się międzynarodowym bestsellerem.
Rok 2001. Wkrótce po upadku reżimu talibów do Afganistanu docierają setki dziennikarzy, wśród nich Åsne Seierstad. W zrujnowanym Kabulu poznaje właściciela księgarni – afgańskiego patriotę, erudytę, a przy tym fascynującego mężczyznę.
Reporterka jest zauroczona barwnymi opowieściami o prywatnej wojnie, którą księgarz toczył w obronie rodzimej sztuki i literatury, w czasach gdy wokół coraz śmielej poczynali sobie radykałowie: komuniści, talibowie i mudżahedini. Tym większy szok stanowi dla niej poznanie domu Afgańczyka i reguł, którym podlegają wszyscy członkowie rodziny. Dociera do niej, że ma przed sobą rzeczywistość, której nie sposób oceniać według kryteriów zachodniego świata.

ÅSNE SEIERSTAD – wybitna norweska dziennikarka i pisarka. Międzynarodową sławę przyniosły jej książki, które były owocem wypraw w rejony ogarnięte wojną: do Afganistanu (Księgarz z Kabulu, W.A.B. 2005, 2013, 2016 i 2025), Iraku (Hundre og én dag, 2003) i Czeczenii (Dzieci Groznego, W.A.B. 2009).
W 2013 roku wydała wstrząsający reportaż o masakrze na wyspie Utoya – Jeden z nas. Opowieść o Norwegii (W.A.B. 2015), uznany przez „The New York Times Book Review” za jedną z najwybitniejszych książek roku, a w 2016 roku książkę Dwie siostry, historię ucieczki dwóch nastoletnich Norweżek o somalijskich korzeniach do Państwa Islamskiego (W.A.B. 2018).
Najnowsza książka Seierstad to Historie afgańskie (W.A.B. 2025), w której autorka powraca do Afganistanu 20 lat po wydarzeniach z Księgarza z Kabulu.

Pewnego potwornie mroźnego popołudnia w listopadzie 1999 roku na rondzie przy Czarah-e Sedarat w Kabulu przez wiele godzin płonęło wielkie ognisko. Wokół płomieni tłoczyli się ulicznicy; tańczące błyski rozjaśniały ich brudne rozbawione twarzyczki, kiedy licytowali się, który z nich odważy się podejść najbliżej ognia. Dorośli rzucali tylko w stronę stosu ukradkowe spojrzenia i pośpiesznie szli dalej. Tak było najbezpieczniej. Wszyscy bowiem widzieli, że to nie jest stos, który rozpalili miejscy strażnicy, by ogrzać sobie ręce – że to stos na chwałę Boga.
(...)
W końcu został tylko popiół. Niesiony wiatrem, mieszał się z kurzem kabulskich ulic, osiadał na jezdniach i w rynsztokach. Księgarza, ograbionego z najukochańszych książek, dwaj talibscy żołnierze wepchnęli do samochodu; księgarnię zamknięto i zaplombowano, a Sułtan trafił do więzienia za działalność antymuzułmańską.
(fragment)